اندوهِ نداشتنت،
به من آموخت آنقدر قدرتمند هستم که
از نبودن‌ها و نشدن‌ها، نخواهم مُرد.
آموخت، منتظر نباشم و
با اعتماد به خودم جلو بروم
نه با تحسین و تشویق دیگران،
نه با وابستگی و منتظرِ دیگران بودن و
این بزرگترین هدیه‌ی تو بود.
هدیه‌ای که نتوانست
مرا به تو نزدیک کند
اما توانست مرا به خودم نزدیک کند.
